Na de vriendelijk begroeting volgt al snel de uitnodiging om in de kappersstoel plaats te nemen. ‘Het mag weer een beetje korter?’, vraagt hij. Het antwoord kent hij al. Het mag weer wat korter. Het gesprek dat volgt gaat verder waar het vier weken geleden eindigde. ‘Dat slijt erin. Ik heb een goed geheugen. Maar je moet ook oprecht geïnteresseerd … Read More
Het boek gaat dicht – het einde van een tijdperk –
Een tijd terug vertelde ik U dat ik ga stoppen met mijn werkzaamheden binnen Op de Bies. Een moeilijke, heftige beslissing maar wel, voor mijn gevoel de juiste. Ik noemde de column viefenzeventig breeve, naar de hit Solicitere van de Janse Bagge bend. Dat was precies hetgeen ik nu moest gaan doen.
Beb de Breier: Kunnen we dat breien? Nou en of!
De Force is met ons deze dag. Dat blijkt onder andere uit de intergalactische chocoladebal in de koffie van Coasters. Terwijl ik de laatste restanten chocolade wegschraap uit mijn kopje stapt een vrouw in een opvallend groene tunique met gele bies het etablissement binnen. ‘Ik heet Lisette Dodemont, maar ik ben Beb de Breier’, zegt ze terwijl ze plaatsneemt aan het … Read More
Kameraad!
Op mijn veertiende kwam ik een keer thuis van een feestje waar stiekem alcohol geschonken werd. Veel had ik niet gedronken. (Hallo, ik was veertien! Na drie pilsjes stond ik op de kop.) maar het hakte er wel in. Onderweg op de fiets bedacht IK hoe ik het zo ging spelen dat mijn ouders niets zouden merken. ‘Hallo’ Ik loop … Read More
Culinaire belevenis in het SCHUNCK* museum
Als Servais Tielman een bord serveert weet je al dat je een kunstwerk mag verwachten. De eigenaar van Cucina del Mondo ontving afgelopen december zijn eerste Michelinster. Speciaal voor Ditisparkstadnacht stelt Tielman een menu samen gebaseerd op de exposities over textuur in het SCHUNCK* Glaspaleis. En het mooiste: je eet – uit de kunst – tussen de kunstwerken in het museum.
Óme Frans
Ome Frans was een beetje…apart… Tuurlijk was het geen echte oom maar vroeger, toen je klein was, noemde je gewoon elke volwassene in je omgeving zo. Zo had ik ome Matt, Tante Kitty. Ome Ger, tante Mario…En ome Frans dus. Het was onze directe buurman en er gingen de wildste verhalen over hem rond bij ons kinderen. Het was een … Read More
Robby Joosten is onzichtbaar ziek: ‘Het leven is niet meer zo vrolijk’
Deze meubelmaker is uit het juiste hout gesneden. Maar nu is hij ziek. Niet dat je dat echt kunt zien, maar het belemmert zijn leven enorm. Het leven is voor hem niet meer zo vrolijk. Toch maakt hij er het beste van. Een interview met een bijzondere man over onzichtbaar ziek zijn, de Heerlense punk/wave scene en over Griekenland.
D’r vriedig is vuur de klingkeenger
’t Is wer vrieedig en sinds ee paar weëke weët deë daag bepaald durch d’r twieëling, os klingkeenger, twieë jonge van juus drei joar oad. En op vrieedig zunt die inne hoave daag bij os. Egelik woar dat nit de bedoeling mar de ouwesj van die twieë krege ’t nit angesj geregeld. En toen hant vieër uuver ’t hats gesjtrieëke … Read More
SOS zonder woorden maar mét een warm hart
Ze bestaan nog, echt onbaatzuchtige mensen. Personen die werkelijk een steentje bijdragen aan de maatschappij zonder dat hier iets tegenover staat. Het is toch eigenlijk van de zotte dat in 2017 mensen onder de armoedegrens leven en daardoor amper een maaltijd op tafel kunnen zetten? Mensen die nu al wekelijks een bedragje opzij zetten zodat zij met kerst hun kinderen … Read More
Portretschilder Wim Albrink: ‘Heële krijgt een mooie nieuwe puutsj’
‘Met Wim Albrink ken je wel lachen’, hoorde ik daags voor het interview. Waarschijnlijk in een kroeg. Voor veel mensen is dat een geruststelling, mij maakt het altijd wat nerveus; mensen waarmee je kunt lachen. Misschien wordt de nervositeit verder gevoed door het feit dat Albrink mensen portretteert. Niet met een tikplank en pc, maar met palet en penseel op canvas. … Read More