Smeuïg

In Beeldspraak, Poëzie door Widdy72Plaats een reactie

De smeuïgste verhalen draaien om wantrouwen vanuit een gezonde dosis nieuwsgierige menselijkheid De smeuïgste verhalen blijven altijd boven drijven in het moeras waar eerlijk- en oprechtheid steevast zinken De smeuïgste verhalen zullen altijd blijven bestaan zolang gesprekken verder reiken dan klessebessen over het weer De smeuïgste verhalen draaien de plastic deksel van een veel te lang gesloten verwaarloosde pot pindakaas

Vrijheidsoverpeinzingen

In Nieuws, Poëzie door Widdy72Plaats een reactie

Terwijl uit vetes oorlogen ontstaan, geloof van alle opsmuk is ontdaan gedenken wij de vrijheid die we kregen door trots met hulp de vijand te verslaan. Bevrijdingsdag en aandacht voor de vrede stemt enkelingen waarlijk niet tevreden. Roept medeleven voor die goede zaak om vragen of vindt men het te omstreden? Hoe krom het in een leven soms kan lopen … Lees verder

Koffiepauzekan

In Beeldspraak, Poëzie door Widdy72Plaats een reactie

koffiepauzekan

Weer is nog eens, weer is mooi. Of vies natuurlijk, kan ook nog. Was dat een vraag of ook nog kan? Of kan het ook dat weer vies is? Kan is mogelijk, kan bevat koffie. Of thee natuurlijk, kan ook nog. Nee, is geen vraag of ook nog kan! Het is de vraag of thee nog kan? Koffie?

Vaarwel Godin

In Cultuur, Evenementen, Heerlen, Poëzie door Widdy72Plaats een reactie

vaarwel-godin

Hoe valt een schijnsel uit het niets te zien in zwart en wit geluid? Vertoont het goddelijke ooit nog beelden van intense jacht? Was vroeger alles beter dan de nakende gewaarwording dat sport en spel verworden is tot bank en stoel voor de tv? Het oog op stad en volksvermaak heeft met mij mee gekeken waar een deel van mijn … Lees verder

Drie keer in kwatrijnen

In Poëzie, Verhalen door Widdy72Plaats een reactie

kwatrijnen

1. Ik voel u stralen op mijn bleke huid. Dus trek ik ogenschijnlijk alles uit. Behalve dus die opgepompte band die u, o zon, verdrijft van weeromstuit 2. Een traan liet zich niet sluieren vannacht toen onverlaten plots hadden bedacht hun vuisten uit te steken naar zijn wang. Haar knipoog had de pijn alweer verzacht 3. De consternatie na een … Lees verder

Boom

In Beeldspraak, Heerlen, Poëzie door Widdy72Plaats een reactie

boom

Onrechtlijnig sta je in het leven met dicht vertakte arteriën kaal nog van koude stormen reikend naar een dichtere hemel. Stel ik geef mijn lot uit handen om te wiegen in jouw schoot, wie zal jou gaan verbranden om te geraken aan mijn dood? Ommuur mij met een schors verdroogd uit al je sappen. Bescherm mijn allereindste tot aan mijn … Lees verder

gelijkere god

In Poëzie door Widdy72Plaats een reactie

Iedere kern zijn eigen kerk

zonder twijfel geloof ik niet in de geschriften net zo min als dat het wetboek van strafrecht beleden wordt door de vromen dezer aarde er moet nog een ander testament zijn geschreven om eigen gelijk te kunnen prevaleren boven zonde met een protocol van verplaatsing als afkoopsom ondertussen verkondigen zij het mysterie van hun geloof en stellen zichzelf als toonbeeld … Lees verder

Knoopjes

In Mensen, Poëzie door Widdy72Plaats een reactie

gedicht-jan-20190319

U ziet in mij uw broer, uw vader, uw vriendje van weleer misschien. U kijkt naar mij vol twijfel, angst, bijzonder schalks maar u kunt zien. Het ruikt niet naar uw pudding vroeger, uw vlaai, uw maaltijd voor een feest. Ik ruik kapot gekookte groente maar dit is wat uw hoofdje leest. Uw bovenkamer is geen kamer, geen zolder, serre … Lees verder

Eerloos gewroken

In Heerlen, Poëzie door Widdy72Plaats een reactie

Toen jij naar haar toe ging op die dag vol grauwe waarheid ging je niet alleen naar een onbestemd avontuur. Je liep met stoere tred weg van hier en weg van mij gemengd met gevoelens naar liefde aan een zijden draadje. Toen je naar haar toe ging werd verlangen naar omgezet in lijden om nu zestien jaar geleden. Terwijl je … Lees verder

Levensdoel

In Beeldspraak, Poëzie door Widdy72Plaats een reactie

Levensdoel

Welk doel heeft leven als niet degenen die ik liefheb noch de dwarsliggers mij roepen om bevallig te kronkelen in de as van mijn bestaan? Om te draaien in herinnering aan deze of gene aan iets of iets kleins dat het waard is genoemd te worden in het aangezicht van de terugblik? Welk doel heeft leven met vooruit geschoven pionnen … Lees verder