worm
van de kronkels in je lichaam
zie jij zelf niets
ook al had je ooit ogen
gekregen in jouw vormloos gezicht.
tandeloos, zonder tong of kaken
verslond je stilletjes
brokken van ons land
en het hunne
totdat je jezelf in het lijf
van die ander boorde,
roerloos hang je nu.
met een spade
creëer ik een grens
tussen de parasiet in jou
en het leven dat nog vloeit
vanuit de bron.
de glinstering verdwijnt
met je lichaam in de richting
van een nieuwe
behoedzame peristaltiek.
nieuw leven
dat grenzen verlegt.