blik op het plein
licht valt in blokken
over de spiegeling van de stenen
schokkerig hard en bloot.
lijnen leiden strak de paden
van dorst en lust.
vogels die we niet zien
zwenken fier in ronde bogen
los van ketens van plezier.
gebonden aan een pui
tracht ieder zijn verdrukking
weg te vegen met de scherven
van lege keilen vol verdriet.
de aanblik van een stad
in nachtelijke stress
ontziet ook hier
en daar haar wonden niet.
laten we vuren stoken
en haarden ontbranden
om gemis aan warmte
van elkaar te breken.
kom we zullen dansen
en onbedaarlijk zweten
genieten van de leegte
en de blik op het plein.