Eind juli en begin augustus verbleef ik in Italië. Niet geheel toevallig was het ook nog eens tijdens mijn vakantie maar dat terzijde. Eenmaal tot rust gekomen, deed ik er inspiratie op en schreef ik enkele teksten over hetgeen ik zag en over hetgeen ik dacht. Deze teksten worden komende weken in deze reeks gepubliceerd. Vandaag deel 4 waarin de balans wordt opgemaakt.
Tussenevaluatie
Het ritme is gebroken
in de lijdzaamheid van het moment
aan de randen van mijn normale denken
bij de afgrond waar ik stond.
Het stokt in mij en mijn gedachten
nemen het niet meer van me over.
Vertraging tergt mijn bezieling zodat
passie afstevent op het absolute nulpunt.
Ik kijk weg van mij en zie
hoe mijn stad steeds worstelt en overleeft
hoe ze uitdaagt en tekortschiet
gevoel toont in duistere hoeken
hoe ze flirt met verwarring
die men zaait en oogst met compassie.
Ik heb haar nodig in de vaart van mijn leven
van alledag en alle dagen
die mij nog te wachten staan.
Ja, ik heb haar nodig.
Italië zingt in mij
met dynamiek van de liefde
voor bourgondisch leven werkt het
voedend en opzienbarend.
Ik laat mij wiegen in de machteloosheid
van het vacuüm dat ontstaan is
door een gebrek aan ritme.
Maar toch…
ik weet waar ik naartoe wil
en weet waar ik naartoe moet
op weg naar een nieuwe kadans
op weg met een lege spons.
Maar voor nu geniet ik nog even
verder van passieve gedachten
vol weemoed denkend aan hoe ik
straks zal terugkijken op deze mooie herinneringen.
Straks, op het keerpunt van mijn bestaan.
Over de schrijver
