Hoi Kevin,
Allereerst: proficiat met je verjaardag! 33 jaar is een mooie mijlpaal voor iedereen die vastelaovend een warm hart toedraagt.
Je sloot vorige week je brief af met ‘Ik hoop dat ze hem vinden en dat de ouders van Nicky eindelijk hun rust krijgen.’ Nou, dat vinden is gelukt. Of de ouders van Nicky eindelijk hun rust krijgen, dat moet nog blijken. Ik en velen met mij zijn benieuwd wat hij te vertellen heeft. Als hij tenminste gaat praten en zich niet op zijn zwijgrecht beroept. En wat Jos Brech te vertellen heeft, is linksom of rechtsom een gruwelijk verhaal. Hij is hoogstwaarschijnlijk de enige die licht kan werpen op wat er in de laatste uren van Nicky is gebeurd. En er volgt nog een slepende rechtszaak. Van rust zal voorlopig geen sprake zijn, vrees ik. Eerder nog een lange periode waarin het verdriet opgerakeld wordt. Maar ook uitzicht op de afsluiting van een gitzwarte periode die al 20 jaar te lang duurt met de duidelijkheid waar iedereen zo naar snakt.
Ik had deze week weer veel leuke dingen over Heerlen in mijn brief kunnen vertellen. Over hoe Heerlen straalt tijdens Cultura Nova. Geweldige uitvoeringen van Carmina Burana in de zandgroeve, een spectaculaire opening, een briljant Einstürzende Neubauten en landelijk goede recensies voor de toneelvoorstelling van de Emma schoenfabriek. En onze vrienden van Demi Sec die volgende week hun eigen biertje gaan presenteren. Allemaal niet erg gepast na je mooie en persoonlijke brief van vorige week. Maar ook tekenen van hoe het leven -gelukkig- gewoon doorgaat.
Het nieuws dat me deze week het meest is bijgebleven is toch wel het bericht dat het aantal bezoekers aan de Heerlense binnenstad enorm gedaald is. Dat is op zich niets bijzonders, dat blijkt bijna overal in Nederland het geval te zijn. Maastricht is er in acht jaar 5 miljoen kwijtgeraakt, al kunnen die Sjengen makkelijker zoveel bezoekers verliezen dan wij. Maar Heerlen spant wel de kroon met een afname van 40 procent in acht jaar.
Dan kan er in Heerlen nog zoveel georganiseerd worden, weegt niet op tegen afnemende winkelbezoek door de vlucht van winkelen op internet. En die passantentellingen worden gedaan tijdens winkelopeningen, niet tijdens de RaboRonde, IBE of Cultura Nova. De aanblik van lege en verloederde panden helpt ook niet echt mee. En waar je acht jaar geleden nog een heleboel leerlingen van Arcus in je stad had lopen, zitten die nu op een plek waar je in de pauze net zo goed naar het winkelcentrum van Voerendaal kunt gaan. En veel mensen die op social media roepen dat als je betaald parkeren maar afschaft, de mensen vanzelf weer terugkomen. Een experiment dat in andere steden faliekant mislukte.
We moeten volgens mij van het beeld af dat binnensteden een toekomst als winkelgebieden hebben. Natuurlijk zijn er winkels waar je fysiek naar toe moet. Kleren en schoenen pas ik graag eerst voor ik ze koop en bij luxeproducten als juwelen of designmeubelen kan ik me voorstellen dat het winkelen deel van de beleving is. Niet voor mij, ik zie winkelen vooral als een noodzakelijk kwaad. Alles wat je net zo makkelijk via internet kunt kopen als in een fysieke winkel, heeft volgens mij geen toekomst. Wat wel toekomst heeft: horeca, groenvoorzieningen, bioscopen en andere recreatie. Dus maak maar een mooi park van die lelijke Plu, waarvan de sloop vorige week begonnen is. Dan zal ik geen traan laten om het verdwijnen van de winkelstad die Heerlen ooit was.
Groeten, Frank
Over de schrijver
