Eind juli en begin augustus verbleef ik in Italië. Niet geheel toevallig was het ook nog eens tijdens mijn vakantie maar dat terzijde. Eenmaal tot rust gekomen, deed ik er inspiratie op en schreef ik enkele teksten over hetgeen ik zag en over hetgeen ik dacht. Deze teksten zullen komende weken in deze reeks gepubliceerd worden. Vandaag deel 1 over het vertrek. Met behulp van alexandrijnen probeer ik uit te leggen waarom het tijd was voor vakantie en waarom ik wel even weg moest uit Parkstad.
Het vertrek
Het jaar loopt uit de pas, mijn hoofd oogt leeg en sober,
de zomer zwelt en kwelt bekneld richting oktober.
Mijn werk zeurt door mijn baas: “de klant verwacht van ons
de inzet die het kost om vrijelijk de bons
te krijgen voor je daden.” Dank alvast M.T.
Excel op rood is maat voor management congé
vandaar het groene streven óns te laten vallen
ten koste van de zak die over hén zal brallen.
Ik moet en zal vertrekken van de klucht alhier
naar mooie warme oorden, lucht van zwetend bier,
de bergen, meren, bossen, pochen reeds naar mij,
bagage moet ik splitsen in mijn hersenbrij.
Het jaar loopt uit de pas, mijn hoofd oogt leeg en somber,
oktober voelt nog ver, de stad verzucht, kleurt omber.
De hitte heeft allengs haar sporen nagelaten,
beambten lopen schuin bezweet wat na te praten.
Saneren is niet goed om beurzen mee te vullen
dus draagt men das en hemd om zaken te verhullen.
Terwijl de stad in brand staat wordt de trots alleen
maar groter. Kunst creëert haar eigen weg al heen
en weer door geldgebrek, viert hoogtij op van spits
gedreven wolvenjacht naar iemand hier die, mits
van adel, weet over het klappen van de zweep
dat leidt tot volle beurzen zonder één escape.
Ik moet en zal en ga hier weg nog voor oktober
opdat mijn glas gevuld wordt door dezelfde ober
op stranden die de nacht nog zullen gaan bereiken
dat niets meer op het leven van de dag zal lijken.
Mijn stad ik heb je graag maar nu even niet meer.
De tijd van zeurders is nu eens en al te zeer
weer aangebroken dus voor mij hoeft het nu niet.
Ik wacht op nieuwe tijden daar in het verschiet.
Over de schrijver
