Vanmorgen ging ik heen bepakt met eender last
toen ik werd ondervraagd door stemmen. Vrij verrast
vernam ik dat een zaak die mij nogal eens kwelde
een wending nemen zou die niemand, zo ik stelde,
voor waarheid aan kon nemen doch nu spoedig tot
een einde kwam. Ik was altijd al vrij verzot
geweest op haar gewoonte mij vrij fel te sturen
om mij te dwingen haar te kozen zonder kuren.
De maat was haar genomen. Van de neiging mij
te smoren in haar ziekte moest zij op haar zij
verwoorden dat ze schuldig was bevonden. Maar,
hoe anders zou het gaan, zo werd ik mij gewaar.
Politiemannen belden hier bij mij zo’n zeven
minuten later aan. Ik moest er prompt van beven.
De stemmen in mijn hoofd die eerder hevig zoemden
verdwenen weer als sneeuw toen zonneschijn opdoemde
De autorit die duurde maar. Ik zat perplex
te denken aan haar lijf en geur, haar blik, de seks.
Waarom mij dit gebeuren moest, het liet mij koud.
Ik vond haar poging mij te pakken best wel stout
en spannend tegelijk. Hoewel ik in mijn hart
toch ook dacht aan haar opzet die mij heeft verstard.
Vanmorgen ging ik heen bepakt met eender last.
De avond hield ik koud en scherp de tralies vast.
Over de schrijver
