De uitzending van Opsporing verzocht stond gisteravond voor een groot deel in het teken van de verdwijning en dood van Nicky Verstappen. Een ongelooflijk tragische gebeurtenis, nog erger omdat de zaak nooit is opgelost. Enkele weken geleden kreeg ik – net als 21.000 andere mannen uit Heerlen, Landgraaf en Brunssum – post van de politie. Of ik wil meewerken aan een DNA-verwantschapsonderzoek. Moet ik dat doen? Ik weet het niet.
Een lastige zaak. Zelf ben ik de trotse vader van twee kinderen. Ik kan me niets ergers voorstellen dan dat er iets met een van de twee zou gebeuren. Tegelijkertijd hecht ik veel waarde aan mijn privacy. Dit onderzoek is nogal een inbreuk daarop. Ik interviewde ooit hoogleraar Paul Frissen en in aanloop naar dat interview keek ik naar een uitzending van Boeken. We zijn uit op zoveel mogelijk transparantie in onze maatschappij. Dat wordt versterkt door de sociale media waar alles (nou ja alles, zeg maar de positieve kanten uit ons leven) wordt gedeeld.
Vrijwillig verplicht
Natuurlijk, niemand dwingt me om deel te nemen aan dit onderzoek. Het is volledig vrijwillig. Toch ervaar ik dat niet zo. Als ik niet meedoe ben ik een soort paria die niet wil meewerken aan het oplossen van dit gruwelijke verhaal. Terwijl dat niet zo is. Wat mij betreft was de zaak al lang opgelost. Maar dan wel via een normale rechtsgang. Ik vind persoonlijk dat de bewijslast nu wordt omgedraaid. Iedereen is verdacht en je kunt jezelf (en je familie) vrijpleiten door mee te werken aan dit onderzoek.
Wat vind jij ervan?
Ik ben benieuwd hoe jij hier tegenaan kijkt. De kans is groot dat je het absoluut niet met me eens bent. Wil je voor mij de poll op Facebook invullen? Reageren vind ik natuurlijk nog veel mooier. Wie weet kun je me over de streep trekken.
(beeld: still uit tv-programma Opsporing verzocht)
Eén reactie op “Zou jij meedoen aan een DNA-verwantschapsonderzoek?”
Jos, ik zeg: meedoen. Duizenden mannen kunnen nu zeggen; tja, waarom zou ik hier aan meedoen? Maar ik denk hoe meer deelname hoe meer pakkans.