Het was een van je grootste verdiensten: het feit dat niemand vroeg waarom je zo lang wegbleef als je naar de wc van Bijsmans ging. Minutenlang bleef iedereen bij zijn urinoir staan, om te lezen wat jij allemaal op de muur geschreven had. Vaak waren die teksten niet langer dan één, hooguit twee zinnen, maar raak waren ze allemaal. Toen ze van de muur afgehaald waren, wist je dat het niet lang meer kon duren met Bijs.
De laatste keer dat ik in Heerlen was, een aantal weken geleden, kwam ik je tegen op straat. We maakten nooit een praatje, ook nu niet. We groeten elkaar, zoals jij altijd iedereen in het centrum groet. Want jij kent iedereen en iedereen kent jou. Om jou kun je niet heen en dat hoeft ook helemaal niet, want je bent altijd aardig en altijd joviaal. De teksten die je op muren en in boekjes schrijft, komen er bij jou in de kroeg ook makkelijk uit. Er valt altijd met je te lachen.
Meer dan honderd dichtbundels, zo las ik op 1Limburg. En ik zit maar te ploeteren om een fatsoenlijke roman binnen een jaar af te krijgen. Ik schrok van het bericht dat je ziek bent en dat het niet lang meer gaat duren. Het straatbeeld van Heerlen zal veranderen, want wie loopt er nou met zulke reuzenpassen door het centrum om iedereen welkom te heten? Wie zorgt er nou voor dat iedere man een incontinentieprobleem lijkt te hebben omdat hij zo vaak naar de wc gaat om al jouw teksten nog eens te lezen?
Op de Laatste
Wat kan mij dan ook meer troosten
Dan na het toasten en lustig klinken
Altijd de voorlaatste te mogen drinken
Harrie Sevriens
Bekijk het volledige portret van Harrie Sevriens op de facebookpagina van Wim Albrink.