De wijzer tikt
De lucht verdicht
De warmte verhit
Ik zit
Ik zie
Ik zweet
Verkwikkend zweet
Valt uiteen
Aan het eind
Van de loop
Van de straal
Waar de druppel verdampt
In het kielzog van begeerte
Aan de mondhoek van verlangen
Ik ontwaar mijn eigen ontwaken
Uit een wak van verdovende stilte
Mijn bloed kruipt traag door de gangen
Adrenaline lijkt door hitte bevangen
Ik recht mijn rug
Kom naar boven
En even, heel even
Komt de gedachte aan pen en papier
Die voor me op tafel liggen alhier
Totdat ik besef, het is maar een gedachte
Gelukkig ontspannen daal ik weer neer
De blik in de verte vertroebelt
De mist van hitte wordt allengs dichter
Verzengende vergezichten deinen op en neer
De flarden gedachten worden steeds lichter
De wijzer tikt
De deadline kruipt
Er komt niets uit
Ik hang
Erg vast
Ik slaap
Over de schrijver
