‘Met Wim Albrink ken je wel lachen’, hoorde ik daags voor het interview. Waarschijnlijk in een kroeg. Voor veel mensen is dat een geruststelling, mij maakt het altijd wat nerveus; mensen waarmee je kunt lachen. Misschien wordt de nervositeit verder gevoed door het feit dat Albrink mensen portretteert. Niet met een tikplank en pc, maar met palet en penseel op canvas. Een portretje van een portrettist, die vanaf vandaag tot en met 3 maart exposeert in het Parkstad Limburg Theater.
Warmte in de januarisneeuw
Een groot portret hangt prominent in de woonkamer. De warme kleuren die Albrinks portretten kenmerken, zie je terug in de woonkamer. Warmte klinkt ook in zijn stem als hij praat over kunst. ‘Als kunstenaar kun je creatieve oplossingen bedenken voor problemen die er (nog) niet zijn.’ Vurig wordt Albrink als hij vertelt over zijn Heerlen. ‘Ik ben gek op deze stad en streek. Ik woon er al mijn hele leven en zou nergens anders willen wonen.’ Wat niet wil zeggen dat Albrink wat kritische noten kraakt.
‘Als kunstenaar kun je creatieve oplossingen bedenken voor problemen die er niet zijn’
– Wim Albrink
De sjtols op de stad komt langzaam terug
Albrink signaleert het negativisme dat meer mensen opmerken en verklaart dat als volgt: ‘De negativiteit stamt nog uit de tijd dat de mijnen werden gesloten. Daar zit nog veel oud zeer. “Het is ons allemaal aangedaan”, is de teneur van de commentaren die je hoort. Of dat nou klopt of niet, je moet zelf de situatie veranderen. Daarvoor moet de mentaliteit veranderen. Gelukkig zie ik de laatste tijd meer sjtols in de stad. Serious Request heeft daaraan bijgedragen, maar het gaat verder dan dat. Tal van mensen ontplooien initiatieven. Er zijn ontzettend veel evenementen in Heerlen, het hele centrum urbaniseert… Met dat laatste is vast niet iedereen gelukkig, maar hey: eindelijk zijn er mensen die wat ondernemen!’
‘Niet iedereen is blij met de urbangolf in Heerlen, maar hey: die mensen ondernemen wel iets!’ – Wim Albrink
Grandeur uit vervlogen tijden
Albrink is dan ook blij met de ontwikkeling van het Maankwartier. ‘Je kunt wel zeggen dat de rest van de stad leegstaat, maar dat is in andere steden niet anders. De totale winkelbeleving verandert. Dat is hier niet anders dan in andere steden. Wie straks met de trein in Heerlen aankomt heeft door het Maankwartier wel het gevoel dat hij ergens aankomt; een grandeur die hier in vervlogen tijden ook was. Niet zo sjiek of mondain als Maastricht, maar wel echt. Iets wat past bij Heerlen en de Parkstadregio. Toen het geld van de mijnen nog vloeide, was er ook veel te doen. Louis Armstrong en Marlène Dietrich traden hier op. Dan liep het hele durp uit. De evenementen die nu worden georganiseerd zorgen ook weer voor een gevoel van trots. Heerlen krijgt een mooie nieuwe puutsj op deze manier.’
‘De familie van Jeroen Willems heeft zijn portret speciaal voor deze expositie in bruikleen gegeven’ – Wim Albrink
Kom kijken naar de portretten van Albrink
Albrink laat die mooie puutsj van onze regio ook zien. Letterlijk, want hij portretteert de puutsj inclusief directe omgeving van prominente en markante streekgenoten, zoals bijvoorbeeld de geestelijk vader van het Maankwartier Michel Huisman. Afgelopen weekend kon je Albrink live in actie zien tijdens de open dag van het Parkstad Limburg Theater. Vanaf vandaag exposeert hij veel van zijn portretten in datzelfde theater. Met speciale aandacht voor het portret van de in 2012 overleden acteur Jeroen Willems. ‘Dat portret is mij erg dierbaar. Ik heb het eerste initiatief voor dit portret nog met Jeroen zelf besproken. Hij heeft het eindresultaat nooit gezien. Zijn familie geeft het portret speciaal voor deze expositie in bruikleen. Daar ben ik erg trots op.’ Een unieke kans dus om het portret van Willems en veel andere speciale en markante mensen uit onze regio te bewonderen. De portretten van Albrink vertellen het verhaal van onze regio: Krachtig en sterk, met een kwetsbare rand. Ga maar eens kijken!
Over de schrijver
