Als hij hoort dat de flat naast zijn huis wordt afgebroken, vraagt Martin van der Heyden bij Weller (de eigenaar van de flat) wat er met de grond gaat gebeuren. Hij krijg te horen dat er gras gezaaid wordt en minstens 15 jaar geen nieuwe bebouwing komt. Zonde, vindt Martin en hij besluit dat het ook anders kan. Hij enthousiasmeert de mensen uit de buurt en zo ontstaat uiteindelijk het Droom-Doeplein. Morgen wordt het plein officieel geopend.
Van grasveld naar Droom-Doeplein
‘Zelf woon ik aan het plein, met naast me een flat. Door betonrot zijn verschillende flats in de buurt onbewoonbaar. Deze moeten weg. De grond, eigendom van Weller, zou alleen worden geëgaliseerd en met gras ingezaaid. Toen heb ik de vraag gesteld: “Mogen we hier onder eigen beheer iets mee doen?” In eerste instantie is het antwoord daarop ‘NEE’ en komt de wedervraag: “Wat is je bedoeling?” Op dat moment hebben we een aantal buren bij elkaar geroepen en enthousiast gemaakt om iets met het plein te doen. Ik zei: “Als we het niet proberen, lukt het in ieder geval niet.” We stelden een enquête op en verspreidden deze onder 120 bewoners. 99% wordt ingevuld en alle reacties zijn positief (ook van de mensen die de vragenlijst niet invullen). “Eindelijk gebeurt er iets”, wordt het meest gehoord.’
Geloofwaardig
Met deze reacties hebben we Armand van Hommerig, gebiedsregisseur in onze wijk en Bart Hofmeyer van Weller benaderd om de mogelijkheden te bespreken. Met de enquêtes op zak zijn we geloofwaardig. Dan kantelt het van een ‘NO-NO’ naar een ‘YES-YES’. Er zijn daarna veel bijeenkomsten geweest om te bepalen wat we precies wilden. Uiteindelijk is er gekozen voor ‘Natuurlijk spelen’. We wilden er geen speeltuin van maken. Er is al een speeltuin in de buurt, maar die geeft meer last dan vreugde. Het is nu een recreatieplein voor de jeugd tot 12 jaar. Alles wat er nu staat is in samenspraak met de buurt gemaakt. Zowel Weller als de gemeente hebben op vele fronten meegeholpen om zaken te realiseren. Zo is er een gedeelte van de bestrating gekomen en een compleet hekwerk geplaatst rond het plein. Hoe het precies geregeld is, weet ik niet en vind ik ook niet van belang. Belangrijkste is, dát het is geregeld. Dan kan ik door naar de volgende stap op mijn lijst.
Positieve gemeente
‘Begin januari is er op initiatief van de gemeente Heerlen een bijeenkomst geweest op C-mill. Vrijwilligers van diverse organisaties en initiatieven werd de vraag gesteld hoe de gemeente hen beter zou kunnen helpen. Wat kunnen wij als gemeente doen om het voor jullie makkelijker te maken. ‘Je ziet dat de gemeente welwillend is om de mensen te helpen. Dat stimuleert het ‘WIJ’-gevoel. Als een idee uit de buurt zelf komt en ook door de buurtbewoners uitgevoerd wordt, dan krijg je draagvlak. Dan wordt het door de buurt gedragen. De geest van de wet is daarbij het belangrijkst. Is het idee dat iemand aandraagt van algemeen belang of voor eigen gewin. De wet heeft altijd een grijs gebied, het is maar net hoe je het uitlegt. Als iemand een goed idee heeft dat voor de samenleving van belang is, mag je best kijken of je de regels wat minder strikt kunt toepassen. Het doel is dan belangrijker dan de wetgeving.’
Van plan naar uitvoering
Om alles te kunnen realiseren is er daarna geld nodig. De gemeente sponsort 5.000 en St. Carisven doet mee voor hetzelfde bedrag. Die 10.000 euro is een goede start. Martin vult aan: ‘Verder hebben we leuke evenementen georganiseerd met subsidie van het Oranjefonds en de provincie deed ook een duit in het zakje. Inmiddels is bijna alles geplaatst en zijn alle verantwoordingen voor de subsidie klaar en ingediend. Dit wordt je namelijk niet verteld als je een subsidie aanvraag indient. Achteraf wordt er gevraagd alles te verantwoorden. Tegenwoordig vragen steeds meer mensen subsidie aan (ook particulieren) en niet iedereen realiseert zich dit.’
Martin neemt me mee voor een rondleiding over het plein. Trots laat hij met het kunstwerk van Matthijs de Bruijne, een abstracte mijngang met daarop het manifest dat de Bruijne samen met de buurtbewoners heeft opgesteld. Op het plein spreekt hij kort met enkelen van de aanwezigen. Hij vraagt een aanwezig jongetje of hij nog weet waar hij met zijn frietenbakje naar toe moet als het leeg is. Het jongetje antwoord. Natuurlijk, in de prullenbak, opa!’ Martin verteld me dat dit jongetje tot voor kort nog wel eens voor problemen kon zorgen. Door het vele contact met iedereen is dit nu verleden tijd en spreekt de jongen hem aan met ‘opa’. ‘Liefde, aandacht en onderling begrip is alles wat een kind nodig heeft,’ vervolgt Martin. Hij heeft gelijk.
Adoptiebloembakken
De bewoners van deze buurt zijn gemiddeld niet het meest draagkrachtig. Veel moet zonder financiële middelen worden gerealiseerd. ‘Dan word je vanzelf creatief in je oplossingen. Een goed voorbeeld, door de hele wijk stonden bloembakken. Deze werden 40 jaar geleden geplaatst om scooters te dwingen rustiger te rijden. De meeste huidige bewoners willen er liever vanaf. In samenspraak met de bewoners halen we bakken weg, knappen ze op en plaatsen we ze op het Droomplein. De bakken kunnen gratis worden geadopteerd. Het enige wat we vragen voor deze adoptie is dat de bak wordt onderhouden door er bloemen in te zetten of er in een minituintje van te maken. Er is zelfs een bak geadopteerd door degene waar de bak voor de deur stond.’
‘Het begint allemaal met een leuk idee, daarmee start je een project en uiteindelijk wordt dit steeds groter. Het droomplein is als project ook veel groter geworden dan in eerste plaats de bedoeling was. Er komen mensen van heinde en verre op werkbezoek (o.a. burgemeester Krewinkel is al komen kijken en ook SP-er Ron Meyer is langs geweest) om te kijken hoe we dit hier hebben aangepakt. Zo is ook Amsterdams kunstenaar Matthijs de Bruyne in beeld gekomen, hij heeft eerder kunstprojecten in Heerlen gedaan en meldde zich met de vraag of hij kon helpen. Hij heeft een kunstwerk ontworpen (een mijngang) en daarnaast samen met ons een manifest opgesteld waar we de normen en waarden voor onze buurt laten zien.’
Doelstelling
‘Onze doelstelling is: Oud en jong binnen de buurt met elkaar verbinden. Zorgen voor een veilige fijne omgeving voor de buurt. Opvoeders moeten weer meer actief met hun kinderen ondernemen. We proberen de kinderen achter hun spelcomputer uit te krijgen en de ouders achter hun mobieltje. Daar lijken we steeds beter in te slagen. Mijn gevoel zegt me dat de kinderen steeds meer zullen ondernemen en dat we actief zullen laten zien dat het ook anders kan. Het meest trots ben ik op alle mensen en kinderen die hebben mee geholpen. Ik ben hoopvol voor de toekomst. Het heeft alles te maken met mijn visie op het leven: Je bent er om iets achter te laten waar je (klein)kinderen iets aan hebben. Je hebt de aarde te leen en je moet als je weer gaat, iets nuttigs met je tijd gedaan hebben.’
Martin van der Heyden
Martin, een fervent zeiler, nam met zijn vrouw en kinderen de boot overal mee naartoe. Zijn werk in de mijnindustrie brengt hem tot in Afrika. Hij keert terug naar Nederland omdat hij niet kan omgaan met de apartheid. ‘Er is nog kort sprake geweest dat we naar Australië zouden
‘Ik doe het voor de buurt en voor de kinderen’vertrekken, maar we hebben er uiteindelijke voor gekozen om te blijven. Ik heb er nooit spijt van gehad.’ Sinds zijn pensioen rijdt Martin als ‘hobby’ op de dieplader. Duidelijk een man die niet van stilzitten houdt.
Gouden Buur award
Voor zijn vele werk in de wijk wordt hij door de firma Nextdoor (van de gratis buurtapp) uitgeroepen tot ‘Gouden Buur van Limburg‘. Hij wordt door andere buurtbewoners genomineerd. Het is een mooie en terechte opsteker voor deze bescheiden man. ‘Ik was helemaal verbluft. Ik zei tegen mijn vrouw, “Er zit me iemand voor de gek te houden”. Het is mooi om zo’n prijs te krijgen en het maakt het project zichtbaarder. Zo komt wethouder de Beer nu ook naar de opening. Maar ik doe het voor de buurt en voor de kinderen.’
Meer weten?
Kijk dan op de facebookpagina van Stichting Droomplein De Wieër
De officiële opening is op zaterdag 24 september en start om 14.00 uur.