“Als je zes jaar geleden had gezegd dat ik vandaag hier zou zitten, dan had ik je voor gek verklaard.” Jesse Linssen draait zijn monitor opzij zodat de vele mailtjes hem niet afleiden. Aankomend weekend is het zilveren jubileum van Hago Limburgs Mooiste met veel extra activiteiten in Heerlen-centrum. Linssen bekleedt voor het tweede jaar de directeursstoel van het grootste fietsevenement van ons land.

Linssen is eigenlijk een horecaman. Hij doorloopt de middelbare hotelschool en werkt bij Heerlens mooiste restaurants zoals De Boterbloem. “Ik hou van het horecawerk, de onregelmatige diensten, het contact met mensen. Iedere dag is anders in de horeca”, legt hij uit. Als gevolg van de economische crisis verliest Linssen in 2009 zijn baan als bedrijfsleider bij restaurant In gen Thun in Welten. “Omdat de vooruitzichten in die tijd slecht waren, besloot ik verder te studeren aan de hogere hotelschool in Maastricht. Met 29 jaar was ik de oudste student die de hotelschool ooit heeft aangenomen.” Tussen het leren door helpt Linssen zijn vader met de organisatie van Limburgs Mooiste.

Uit de hand gelopen grap

Jesse Linssen groeit op in een wielergek gezin. Vader Dries is lid van fietsclub Grand Ballon. Deze vriendengroep trekt begin jaren ’90 de stoute schoenen aan en besluit de kwakkelende toertocht van de Amstel Gold Race nieuw leven in te blazen. En met succes: in 1992 staan tijdens de eerste editie van Limburgs Mooiste direct 1.500 enthousiaste deelnemers aan de start bij Auberge de Rousch. In de jaren die volgen verandert er veel. Het aantal deelnemers neemt jaarlijks toe tot maximaal 20.000 (in 2015 is dit teruggebracht naar maximaal 15.000). Door de drukte verplaatst het evenement een aantal keer. Van Kaldeborn tot Megaland en Avantis en nu dus weer terug in Heerlen centrum.

Bourgondisch Limburgs sausje

Hoewel er veel is veranderd blijft de essentie hetzelfde. “Limburgs Mooiste is een fietstoertocht voor jong en oud met een bourgondisch Limburgs sausje”, zegt Linssen trots. De sportieve prestatie en het genieten staan centraal. “Wij hebben bewust geen tijdregistratie bij ons evenement. Het is de bedoeling dat je onderweg ook geniet van al het moois dat Zuid-Limburg te bieden heeft.” Om die reden verandert het parcours ook ieder jaar. “Hoe hij het doet weet ik niet, maar mijn vader slaagt er elk jaar weer in om nieuwe elementen in het parcours te verwerken. Ik fiets op wegen waar ik nog nooit eerder ben geweest en geloof me dat ik toch best wel wat kilometers heb gemaakt.” Die kilometers legt Linssen het liefst alleen af. Als het er al van komt. De organisatie en een druk gezinsleven beletten hem het fietsen nogal eens. “We moeten de routes allemaal controleren en daarvan neem ik een deel voor mijn rekening. Maar echt lange fietstochten zitten er de laatste tijd niet meer in.”

Alle seinen op groen

De 15.000 deelnemers van zaterdag kunnen zich weer vergapen aan de prachtige Limburgse natuur. Limburgs Mooiste is het schoonste evenement van Nederland. Om dat zo te houden wordt ook een beroep gedaan op de fietsers en toeschouwers om hun rotzooi netjes op te ruimen. Er wordt weleens gezegd dat voor de deelnemers alle stoplichten op groen staan. “We proberen zo min mogelijk verkeerslichten in het parcours op te nemen. Ook om de overlast voor bewoners te minimaliseren. De stoplichten die er zijn knipperen op die dag en de vrijwilligers zorgen voor een goede verkeersstroom”, aldus Linssen. Limburgs Mooiste werkt met ongeveer 550 vrijwilligers van verschillende verenigingen. “Het is een trouwe groep die elk jaar weer terugkeert. Daardoor hoeven we ook niet veel uit te leggen over het reilen en zeilen van het evenement. De volleyballers uit Voerendaal bemannen al sinds jaar en dag de bar aan de finish. Die hoef ik echt niet meer uit te leggen waar ze op moeten letten. Dat werkt voor ons prettig en zij vinden het leuk om te doen.” Bovendien is het goed voor de verenigingskas. De mensen werken vrijwillig, maar de verenigingen krijgen een vergoeding per uur per medewerker. Zo profiteren veel mensen van een prachtig evenement in Heerlen. Het kan makkelijk nog 25 jaar mee.

Over de schrijver

Jos Widdershoven

is geboren en getogen in het Parkstadse Landgraaf. Na de middelbare school vertrok hij uit Parkstad richting Nijmegen 'uitsluitend om te studeren'. Vijftien jaar later keerde hij terug naar zijn roots. Inclusief vrouw en twee dochters. Jos is tekstschrijver en redacteur bij JW Communicatie.